BYE BYE BLACK STARMAN!”Look up here, I’m in heaven”

Προφητικός και πεντάμορφος μέσα από τη μουσική και τις θεατρικές του εμφανίσεις, αφήνει το τέρας της τεράστιας θνητής του φύσης να σιγοτραγουδήσει ανάμεσα στα αστέρια το κύκνειο άσμα του.

Δύο μέρες μετά τα γενέθλια του και το αποχαιρετιστήριο album του, “Black Star”.

Look up here, I’m in heaven, I’ve got scars that can’t be seen, I’ve got drama, can’t be stolen,Everybody knows me now.”

“When you climb to the top of the mountain
Look out over the sea
Think about the places perhaps, where a young man could be
Then you jump back down to the rooftops
Look out over the town
Think about all of the strange things circulating round
It ain’t easy, it ain’t easy
It ain’t easy to get to heaven when you’re going down”

Το έγραψε και το ηχογράφησε ο αμερικανός Ron Davis στα 1970.
Το διασκεύασε εκείνος στα 1972.

Ετοιμάζομαι να πεθάνω,ξέρω ότι μένουν λίγοι μήνες για το τέλος της γήινης εμπειρίας μου…Τι κανω? Απελπίζομαι ,μπαίνω στην κατάθλιψη αρνούμαι την ιδέα του θανάτου προσποιούμαι ότι δεν υπάρχει η αρώστεια?
Η αποφασίζω να νικήσω το θάνατο Το αποφασίζω με την ψυχή μου, γιατί μόνο η καρδιά και η ψυχή μου με εμπνέουν να κάνω μουσική όπως έκανα για πενήντα χρόνια.. Κάνω γρήγορα τους λογαριασμούς και από ότι μου λένε οι γιατροί προβλέπω να προλαβαίνω με μια μικρή απόκληση, το θάνατο μου,καθορίζω την δημοσίευση του άλμπουμ μου και την καινούργια μου δουλειά για τις 8 Ιανουαρίιου 2016. Την ημέρα που θα γίνω 69. Δουλεύω νύχτα και μερα , έχω χρόνο μόνο
για να συνθέσω να τελειοποιήσω να ερμηνεύσω να ηχογραφήσω στο στούντιο…το κάνω το ταχύτερο, το κάνω γιατί δεν θέλω στο προσωπό μου να μπορεί να διακριθεί ο θάνατος,
Γελοίε….. μου κατατρώς το σώμα χωρίς να μπορώ να αμυνθώ.. Αλλά εγώ σε προκαλώ ..στα π@π@ρια μου…σε προκαλώ Προκάλεσα και νίκησα το φανατισμό της δεκαετίας του 70 με την περηφάνεια της αμφισβήτησης.. αγάπησα άντρες και γυναίκες, ήμουνα άντρας, γυναίκα ,εξωγηινος και στο τέλος ένα ουράνιο σώμα Εσύ τι μπορεις να κάνεις θάνατε…. εναντίον της αιωνιότητας μου,του μυαλού μου της τρέλας μου της δημιουργητικότητας μου,η μουσική μου θα ζει για πάντα.. Εγώ είμαι ο Λάζαρος γεμάτος πληγές και ουλές, θα πεθάνει το σώμα μου αλλά θα ζησω αιώνια

από την μουσική μου. Εζησα αρκετά για να πάρω τις ευχές των γενεθλίων μου που νόμιζα ότι δεν θα προφτάσω και για να δω να βγαίνει το άλμπουμ μου.. επέζησα της 8 του γενάρη.. Και συ αγαπητέ μου δολοφόνε έχασες!
Σκέψου…….ότι αν δεν είχες χτυπήσει την πόρτα μου οι δίσκοι μου θα έμεναν 24, έστω κι αν ζούσα εκατό χρόνια, αλλά για χατήρι σου έγιναν 25.. Ξέρεις…εγώ θάμαι ελεύθερος σαν πουλί
David Bowie
Και λίγο αφήγηση για το τέλος!

Share on Facebook