Παύλος Παυλίδης “Μπρανκαλεόνε” BRAND New Album με άρωμα και γεύση από ξύλινα.

Ο Παύλος Παυλίδης θυμάται από που Ξεκίνησε, και πιάνει το νήμα από την αρχή της ιστορίας με τα Ξύλινα που πριν γίνουν Σπαθιά, ήταν οι «Brancaleone» …. λίγα λόγια για την Ιστορία …

Το 1989 ο Παύλος Παυλίδης, μετά τη συμμετοχή του στο μουσικό συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά, πηγαίνει στη Γαλλία και συγκατοικεί με τον φίλο του Νίκο Καντάρη στο Μεριέλ, μια κοινότητα κοντά στο Παρίσι. Εκεί δημιουργούν το στούντιο Βrancaleone και ο Παυλίδης ηχογραφεί τα πρώτα demos των τραγουδιών του. Στον Νίκο Καντάρη είναι αφιερωμένοι οι δύο πρώτοι δίσκοι των Ξύλινων Σπαθιών. Στο Παρίσι επίσης γνωρίζεται με τον Γιάννη Μήτση, ο οποίος αργότερα (1998) θα γίνει μέλος του συγκροτήματος.

Το 1992 ο Παυλίδης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και μαζί με τους Βασίλη Γκουνταρούλη, Χρήστο Τσαπράζη, Πάνο Τόλιο και Σταύρο Ρωσσόπουλο, δουλεύουν πάνω στο υλικό που είχε ετοιμάσει κατά τη διαμονή του στη Γαλλία. Με αυτή τη σύνθεση εμφανίζονται για πρώτη φορά ζωντανά, στην Καρδίτσα, ως «Brancaleone». Αργότερα παίρνουν το όνομα «Τα Ξύλινα Σπαθιά» από το ομότιτλο παιδικό βιβλίο του Παντελή Καλιότσου.
30 και πλέων χρόνια μετά όλα θα οδηγήσουν στο όνομα που όλα άρχισαν

Ο μάγος Μπρανκαλεόνε θα μπορούσε να είναι κάποιο φανταστικό πρόσωπο. Όμως είναι απολύτως υπαρκτό. Πρόκειται για τον αγαπημένο μου φίλο Νίκο Καντάρη. Μπρανκαλεόνε αποκαλούσαμε ο ένας τον άλλο. Στο ομώνυμο τραγούδι με το οποίο ξεκινάει αυτός ο δίσκος περιγράφω τη συνάντηση μας και τον τρόπο με τον οποίο επηρέασε ο Νίκος τη μουσική μου πορεία. Είναι λοιπόν κάτι σαν φόρος τιμής σ’ αυτή τη φιλία αλλά και σε όλους όσους βοηθούν τους γύρω τους ν’ ανακαλύψουν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να βρουν το δρόμο τους.

Πρόκειται για μια παραγωγή που έγινε με τον παλιό τρόπο. Δουλέψαμε ομαδικά στο στούντιο με όλους αυτούς τους σπουδαίους μουσικούς βλέποντας το υλικό να μεταμορφώνεται σταδιακά. Ήταν ένα μουσικό ταξίδι που κράτησε έξι μήνες. Τώρα ήρθε η ώρα να βγούμε στο δρόμο και εμείς και τα τραγούδια για να σας συναντήσουμε και να το γιορτάσουμε. Καλή ακρόαση.

Παύλος Παυλίδης

Σημείωμα σκηνοθέτη σχετικά με τη φορεσιά στο εξώφυλλο του album

Η φορεσιά στη φωτογραφία έχει άμεση αναφορά στις στολές που φορούν τα καρναβάλια στα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας. Σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις και τους τοπικούς θρύλους, κατά την εποχή του Διόνυσου, ήταν σάτυροι, ακόλουθοι του θεού, που γλεντούσαν σε μια ζωή ανέμελη γεμάτη κρασί και χορό. Η μάσκα είναι μια γέφυρα για τη μεταμόρφωση και το πέρασμα στον κόσμο των πνευμάτων. Ο ήχος των κουδουνιών λέγεται πως διώχνει τα κακά πνεύματα, φοβίζει τους εχθρούς και φέρνει καλοτυχία και γονιμότητα στους ανθρώπους και τα κέρατα των τράγων την δύναμη για ζωή. Όσο γοητεύουν οι ρίζες άλλο τόσο ενθουσιάζει και το παρόν. Υλικά και χρώματα του σήμερα αντικαθιστούν τα παραδοσιακά, κρατώντας όλους τους συμβολισμούς. Οι κουδούνες αντικαταστάθηκαν από σφυρίχτρες και τηλεβόα το δέρμα από μάλλινα και συνθετικά υφάσματα, η φόδρα έχει τύπωμα Basquiat, και κρέμονται πάνω της αρχέγονα σύμβολα αλλά και σύγχρονα σχέδια παρμένα από την pop δυτική κουλτούρα. Τα νήματα της φορεσιάς ενώνουν τους πρωτόγονους νομάδες με τους σύγχρονους ψηφιακούς. Θα μπορούσε να φορεθεί σε ένα γλέντι του Φεβρουαρίου κάπου στη Μακεδονία με συνοδεία ζουρνά και νταούλι ή στο FestivalBurning Man στην έρημο της Νεβάδα.

Share on Facebook